Eg trur det ikkje er nokon som nokon gong før meg har skrive nett denne setningen som eg sitt og skriv, og det er så herleg å tenkje på at eg ikkje har lyst til å stoppe å skrive den, men berre fortsett og fortsett i trua på at dette er noko som er mitt, det er noko eg har skrevet og det er noko som ingen andre nokon gong kan ta ifrå meg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar